* Daudi (a.s.), në çdo punë që bënte, i drejtohej Allahut të Madhëruar.
* Atij iu zbrit Zeburi, njëri prej katër librave të mëdhenj.
* Malet dhe zogjtë bënin dhikër së bashku me të.
* Ai dinte kuptimin e cicërimave të zogjve dhe dinte gjuhën e tyre.
* Ai kishte një zë shumë të bukur. Kur ai këndonte Zeburin, malet, gurët dhe zogjtë e dëgjonin me vëmendje.
* Megjithëse ishte një sundimtar shumë i pasur, ai mbahej me punën e duarve të veta. Ai e punonte hekurin si dyllë blete dhe me të bënte parzmore lufte.
* Ai ishte i aftë dhe kishte urtësinë ta ndante të vërtetën nga e kota.
* Sundimi i tij, ishte sundimi më i fuqishëm dhe më madhështori i kohës.
* Daudi (a.s.), ishte një rob që e falënderonte shumë Zotin e tij.
* Ai ishte një profet, i cili meritoi mirësitë e larta hyjnore: “Me të vërtetë, Ne i dhamë Daudit mirësi prej Nesh!..” (Sebe’, 10)
